Over genieten gesproken, wat heb ik toch genoten van mijn tijd met mijn vader en mijn reis door Iran. De gesprekken over zijn leven, zijn enthousiaste ontmoetingen met wildvreemden, zijn kalme en relaxte houding vond ik geweldig. Ik merkte dat mijn vader heel meegaand was, precies wat je van een echte wereldreiziger zou verwachten. Voordat we onze reis begonnen, was ik heel erg benieuwd hoe het daar zou zijn. Maar alles voelde zo natuurlijk aan. We hadden vanaf minuut één al een klik. Hij was gewoon lekker in de ‘go with the flow’ houding, en dit zelfs op zijn leeftijd. We hadden vooraf niks geboekt of gepland. Als we samen naar een andere stad reisden, hadden we nog geen accommodatie geboekt en wisten we ook nog niet wat we precies konden doen. “Waarom nu al boeken?” “ er kan van alles gebeuren” zei mij vader, precies wat ik ook altijd dacht. Op het busstation vroegen we dan aan een taxichauffeur om ons naar een “cheap cheap” hotel te brengen waar mijn vader en ik als een ijzersterk team samenwerkten net als Will Smith en Martin Lawrence in de film Bad Boys. We deden er alles aan om de beste deal eruit te halen. Ondanks de taalbarrière waren wij in staat om voor een marktconforme prijs te krijgen waar wij over onderhandelden.

Dat mijn vader niet meer de jongste meer is, merkte ik ook. We lastten veel rustmomenten in wanneer we urenlang door een stad aan het lopen waren. Hij heeft namelijk al jaren last van zijn heupen, maar desondanks hebben wij de afgelopen weken echt tientallen kilometers gelopen. Na een dagje rondgelopen te hebben, gingen we rond een uurtje of negen naar huis omdat we back off waren.

Waar ik nu heel erg stil bij sta, is in hoeverre we tijd spenderen met onze ouders. We zien ze thuis en zo nu en dan doen we wat leuks met ze. Ik waardeer de tijd met mijn ouders nu nog meer. Ik heb intens genoten van de 432 uur die ik met mijn vader op pad was. Het is een reis die voor mij de boeken in gaat als één van mijn mooiste reizen die ik heb gemaakt of ooit zal meemaken.

We doen het allemaal weleens. Je komt aan in een stad en je hangt meteen de toerist uit. Er worden Snapchat, Instagram en Facebook foto’s geschoten van allerlei bezienswaardigheden, waaronder tempels en Boeddha beelden. Je gebruikt de hashtags #boeddha #temple #traveling en je foto is gedeeld… Herkenbaar?

Maar wie was Boeddha en wat weten we er eigenlijk over? Tijdens mijn reizen krijg ik we…l het één en ander mee. Soms zie je een dikke en soms een dunne Boeddha. Over de hele wereld zijn er ongeveer 400 miljoen boeddhisten. In India tref je behalve het Hindoeïsme ook Boeddhisme. Wel meer in het noorden dan in het zuiden waar ik nu zit. Boeddhisten geloven dat je gelukkig bent als je jezelf dwingt om niet jaloers of hebberig te zijn en als je echt probeert om iedereen aardig te vinden. In deze tijd letten wij mensen zoveel op elkaar in plaats van op ons zelf. We hebben allemaal een mening op een dienblad klaarliggen en kijken altijd naar iemand die het net wat beter heeft. Ik betrap mijzelf er soms ook op hoor.

Wist je dat uit onderzoek gebleken is dat één op de drie Nederlandse huishoudens een Boeddhabeeld thuis heeft? Toen ik dit voor het eerst hoorde dacht ik echt van “wow dit had ik nooit gedacht!”. Het is belangrijk om de achterliggende gedachten van een persoon, groep, beweging, of godsdienst te weten. Wederzijds begrip en een open blik, daar gaat het om.